برخی افراد از حضور در جمع، سخنرانی یا کار گروهی لذت می‌برند و به طور طبیعی در برقراری روابط اجتماعی فعال‌تر هستند. اما اگر شما فردی درونگرا هستید، ممکن است این نوع تعاملات برایتان کمی چالش‌برانگیز باشد یا احساس کنید در دنیایی زندگی می‌کنید که بیشتر برای برونگراها طراحی شده است.
شاید بدانید درونگرایی یا برونگرایی جزو ویژگی‌های ذاتی ماست که با آن متولد می‌شویم. به آن خلق‌وخو یا temperament می‌گویند. خلق‌وخو یکی از عوامل مؤثر در شکل‌دهی شخصیت ما انسان‌ها است.
اگر تصمیم دارید تا کمی از لاک خود خارج شوید و نیروهای پنهان خود را به‌کار گیرید، به خواندن ادامه دهید، چون در انتهای مقاله به بینش‌های جدیدی در این زمینه خواهید رسید. اینجا به زبانی ساده به بررسی رابطه پیچیده بین خلق‌وخو که یک ویژگی ذاتی است و قدرت اراده آزاد خواهیم پرداخت.
آنچه در این مقاله میخوانید
آیا خلق‌وخو ذاتی است؟
بخشی کوچک ولی قدرتمند در مغز وجود دارد که به آن آمیگدال می‌گویند. کار آن تنظیم عواطف و احساسات است. تحقیقات دکتر کارل شوارتز در بیمارستان عمومی ماساچوست نشان می‌دهد که آمیگدال درونگراها از همان ابتدای کودکی به محرک‌های ناآشنا، قوی‌تر از برونگراها واکنش نشان می‌دهد.
شوارتز با استفاده از تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) مغز توانست رد پای درونگرایی را در آمیگدال همین کودکان در بزرگسالی مشاهده کند. این حساسیت بیش از حد اغلب در هنگام استرس یا موقعیت‌های اجتماعی جدید بروز می‌کند.
این یافته نشان می‌دهد که با وجود گذشت زمان و تأثیر تجربیات زندگی، خلق‌وخوی ذاتی ما همچنان واکنش‌ها و رفتارهای ما را شکل می‌دهد.
چرا درونگرایی لزوماً محدودیت نیست؟
درحالی‌که خلق خو ممکن است نقش تعیین‌کننده‌ای در صحنه زندگی داشته باشد، اما کل فیلمنامه حیات ما را نمی‌نویسد. اراده آزاد نقش مهمی در تعیین تمایلات ذاتی ما دارد. تحقیقات دکتر شوارتز نشان می‌دهد اگرچه ممکن است مستعد بروز برخی واکنش‌ها، به‌ویژه در موقعیت‌های مختلف اجتماعی باشیم، اما با آموزش می‌توانیم این پاسخ‌ها را به طور مؤثری مدیریت کنیم.
معنی این گفته برای درونگراها این است که گرچه آمیگدال آنها ممکن است در موقعیت اجتماعی جدید، باعث اضطراب شود، اما می‌توانند از قشر پیش پیشانی خود برای کاهش ترس‌ها استفاده کنند. بخش پیش پیشانی قسمتی از مغز است که مسئول تفکر سطح بالا و تصمیم‌گیری‌ها است.
این فرایند بیشتر شبیه گام برداشتن روی یک‌رشته سیم نازک است: ترس اولیه ممکن است بر ما غالب شود، اما با تمرین و ذهن‌آگاهی، می‌توانیم یاد بگیریم در زندگی تعادل داشته باشیم و با اطمینان پیش برویم.
نظریه کش لاستیکی
یکی از جذاب‌ترین ایده‌هایی که از تحقیقات دکتر شوارتز پدید می‌آید، نظریه کش لاستیکی شخصیت است. ما می‌توانیم شخصیت خود را مانند یک کش لاستیکی بگسترانیم. بااین‌حال، کش محدودیت‌های خود را دارد. یک درونگرا، صرف‌نظر از اینکه چقدر برای تقویت مهارت‌های اجتماعی خود تلاش کند، ممکن است هرگز به یک برونگرای واقعی تبدیل نشود. درست همان‌طور که بیل گیتس، نمی‌خواست تا به بیل کلینتون تبدیل شود.
این نظریه می‌گوید، درحالی‌که می‌توانیم محدوده آسایش خود را بزرگ‌تر کنیم، باید توانایی‌های ذاتی خود را بشناسیم و به آنها احترام بگذاریم.
۴ استراتژی عملی برای درونگراها
درک تعادل بین خلق‌وخو و اراده آزاد می‌تواند درونگراها را قادر سازد تا تصمیمات آگاهانه‌‌‌تری همسو با تمایلات ذاتی خود بگیرند. ۴ استراتژی وجود دارد که با اجرای آنها می‌توانید شکوفاتر شوید:
- ایجاد فضایی امن: درونگراها اغلب زمانی رشد می‌کنند که فرصتی برای آماده‌شدن داشته باشند. چه یک سخنرانی بزرگ در پیش داشته باشید یا برای حضور در جمعی کوچک خود را آماده می‌کنید، برنامه‌ریزی از قبل می‌تواند اضطرابتان را کاهش و اعتماد به نفستان را افزایش دهد.
- تقویت مهارت‌های ارتباطی: درونگراها به‌جای مجبور کردن خود برای رفتن به محیط‌های اضطراب‌زا، می‌توانند با جمع‌های کوچک‌تر و صمیمانه‌تر شروع کنند و به‌تدریج در گروه‌های بزرگ‌تر حضور یابند. این رویکرد به آنها اجازه می‌دهد تا بدون فشار روی خود با محیط سازگار شوند.
- مدیریت انرژی: مهم است تشخیص دهید پس از تعاملات اجتماعی، نیاز به سپری‌کردن مدتی در تنهایی دارید. برنامه‌ریزی برای زمان استراحت پس از یک رویداد طاقت‌فرسا باعث شارژ دوباره و افزایش کارایی شما می‌شود.
- پذیرش خود واقعی: درونگراها می‌توانند قشر پیش پیشانی خود را تمرین دهند تا پاسخ ترس در آمیگدال را خنثی کند. گفتگوی درونی مثبت و بازسازی شناختی کمک می‌کند تا تفسیری تهدیدکننده از تعاملات اجتماعی نداشته باشند.
هم‌زمان خلق‌وخو و اراده آزاد را در آغوش بکشید!
برخلاف تصور جامعه برونگرا، درونگرایی محدودیت نیست؛ بلکه راهی متفاوت برای تجربه جهان است. با درک تعامل بین خلق‌وخو و اراده آزاد، درونگراها می‌توانند از نقاط قوت طبیعی خود استفاده کنند و درعین‌حال فراتر از محدوده آسایش خود روند.
درحالی‌که خلق‌وخو در شکل‌دهی شخصیت شما نقش دارد، اراده آزاد اجازه می‌دهد رشد کنید، با محیط سازگار شوید و در نهایت به خودشکوفایی برسید. برای درونگراها، این به معنی برقراری تعادل بین نیاز به آرامش و پذیرش نقش برونگراتر خود است. با این کار می‌توانید هم‌زمان اعتبار کسب کنید و انعطاف‌پذیری بیشتری از خود نشان دهید..
برگرفته از کتاب:
Quiet, The Power of Introverts in a World that Can’t Stop Talking – Susan Cain
