جسم سالم
چرا احتمالاً به پنی‌سیلین آلرژی ندارید!
فروردین
آنچه باید در رابطه با آلرژی به پنی‌سیلین بدانید
بسیاری از افرادی که در زمان نوزادی‌شان واکنش آلرژیک به پنی‌سیلین از خود بروز داده‌اند در حال حاضر بهبودیافته‌اند.
اگر شما هم جزو آن دسته افرادی هستید که خودشان می گویند به پنی‌سیلین حساسیت دارند، ممکن است از این به بعد به این نتیجه برسید که هرگز به این داروی متداول حساسیت نداشته‌اید.
پنی‌سیلین نه‌تنها اولین آنتی‌بیوتیکی است که دکترها از آن استفاده کرده‌اند بلکه هنوز هم به‌عنوان یکی از ایمن‌ترین و مؤثرترین داروها در نظر گرفته می‌شود. درحالی‌که بسیاری از آنتی‌بیوتیک‌ها به خاطر میزان مقاومت میکروبی بالا از رده خارج‌شده‌اند، پنی‌سیلین هنوز هم در بسیاری از بیماری‌ها درمان اصلی به‌حساب می‌آید.
بسیاری از افراد باور اشتباهی در رابطه با آلرژی به پنی‌سیلین دارند و این موجب می‌شود تا دکترها آنتی‌بیوتیک‌هایی را انتخاب کنند که کمتر مؤثر هستند.
چه تعداد از افراد درواقع به پنی‌سیلین حساسیت دارند؟
پزشکان کانادایی در دانشگاه McMaster انتاریو گزارش کردند که تقریباً ۹ نفر از ۱۰ نفری که خودشان باور به حساسیت پنی‌سیلین دارند؛ یا اساساً آلرژی به پنی‌سیلین ندارند یا تنها عدم تحمل مختصر دارند و تقریباً ۸ نفر از ۱۰ نفری که ۱۰ سال قبل یا بیشتر واکنش حساسیت‌زا به پنی‌سیلین داشته‌اند در حال حاضر مشکلی ندارند.
این پزشکان گزارش کرده‌اند که بیشترین میزان آلرژی گزارش‌شده مربوط به پنی‌سیلین است ولی ۹۰ تا ۹۵ درصد این افراد در حقیقت به پنی‌سیلین حساس نیستند. منشأ این مسئله به والدینی مربوط می‌شود که به‌اشتباه عدم تحمل به پنی‌سیلین را در مورد کودک خود به آلرژی تعبیر کرده‌اند.
عدم تحمل اساساً به عارضه جانبی دارو اشاره دارد و اثر جانبی دارو با حساسیت به دارو اغلب مغلوط می‌شود.
عدم تحمل یا اثر جانبی به خاطر اثرات ناخواسته دارو است که توسط سیستم ایمنی بدن ایجاد نمی‌شود. این اثرات اغلب به روشی که دارو عمل می‌کند بستگی دارد.
خیلی‌ها فرض می‌کنند که داشتن حساسیت به پنی‌سیلین ارثی است. برخلاف این باور آکادمی آلرژی، آسم و ایمونولوژی آمریکا بیان می‌دارد که هیچ الگوی قابل پیش‌بینی در رابطه با توارث آلرژی به پنی‌سیلین وجود ندارد.
هر آنچه باید در مورد پنی‌سیلین بدانید
پنی‌سیلین‌ها جزو آنتی‌بیوتیک‌هایی هستند که به یک خانواده بزرگ‌تر از آنتی‌بیوتیک‌ها بنام بتالاکتاماز تعلق دارند. این خانواده شامل داروهای رایجی چون سفالوسپورین ها هم هست. به خاطر واکنش‌های متقاطعی که بین این دو خانواده وجود دارد افرادی که ادعا می‌کنند به پنی‌سیلین حساسیت دارند در دریافت سفالوسپورین ها هم دچار محدودیت می‌شوند.
نه‌تنها آلرژی تائید نشده برای این افراد خوب نیست بلکه برای سیستم بهداشتی هم به‌مراتب بدتر است. چون در حساسیت به پنی‌سیلین اغلب داروهای گران‌تری به افراد پیشنهاد می‌شود.
اگر در سوابق فردی گزارشی مبنی بر آلرژی به پنی‌سیلین وجود داشته باشد آنتی‌بیوتیک جایگزین تجویز می‌شود که عموماً قوی‌تر، وسیع الطیف‌تر بوده و می‌تواند اثرات جانبی بیشتر و مقاومت میکروبی بیشتری ایجاد کند که این‌ها جدا از قیمت گران‌تر هستند.
آنتی‌بیوتیک‌های جایگزین گاهی اوقات غیر مؤثرتر هستند و به‌عنوان درمان خط دوم به‌حساب می‌آیند که به‌نوبه خود شانس عفونت با باکتری‌هایی نظیر استاف اورئوس مقاوم به متی سیلین و حتی کلستریدیوم دیفیسیل را بیشتر می‌کنند.
نکاتی وجود دارد که افراد می‌توانند با رعایت آن‌ها اثرات ناخواسته جنبی را کاهش دهند. به‌عنوان نمونه دو تا از شایع‌ترین عوارض گوارشی نظیر تهوع و دردهای شکمی را می‌توان به‌سادگی با خوردن دارو پس از غذا کاهش داد.
علائمی که شایسته توجه ویژه هستند اغلب آن‌هایی‌اند که بلافاصله پس از مصرف دارو بروز می‌کنند نظیر ضایعات جلدی خارش‌دار، کوتاه شدن عمق تنفس، احساس بسته شدن گلو، تهوع و استفراغ، سرگیجه یا بیهوشی.
پیدا کنید واقعاً دارای آلرژی هستید
اگر شک دارید که به پنی‌سیلین حساس هستید یا نه راهش این است که به یک متخصص آلرژی مراجعه کنید بسته به سابقه پزشکی فرد تست آلرژی اغلب شامل تست جلدی پنی‌سیلین می‌شود که نتیجه معمولاً در عرض یک ساعت مشخص می‌شود.
پس از تست مشخص می‌شود کمتر از ۱۰ درصد افراد به پنی‌سیلین آلرژی دارند.
آلرژی به پنی‌سیلین می‌تواند باگذشت زمان فروکش کند. در صورت داشتن حساسیت به پنی‌سیلین تنها کاری که باید بکنید اجتناب از آن است. بسیاری از افراد با سرعت ۱۰ درصد در سال آلرژی‌شان بهتر می‌شود. به این معنی که نیمی از افراد دارای آلرژی در عرض ۵ سال بهبود می‌یابند و تقریباً ۹۰ در صد افراد حساس پس از ۱۰ سال علائمی نخواهند داشت.
سخن آخر
گرچه که در گزارش‌های پزشکی به آلرژی به پنی‌سیلین زیاد اشاره می‌شود ولی درواقع بسیاری از افراد به پنی‌سیلین حساسیت ندارند و حتی ممکن است باگذشت زمان کافی بهبود پیدا کنند.
برداشتن موارد غیرضروری آلرژی از فهرست سوابق پزشکی نه‌تنها به بیمار بلکه به پزشکان نیز کمک می‌کند تا درمانی سریع‌تر، مؤثرتر و مقرون‌به‌صرفه تری را فراهم کنند.
